Himalaya Enfield Challenge 2008

Reisdag : -1- -2- -3- -4- -5- -6- -7- -8- -9- -10- -11- -12- -13- -14- -15- -16- -17- -18- -19- -20-
Datum : 080905

11:40
Pauze. Cola-tje gedronken
Onderweg begaf de motor van Danielle het. De startmotor draaide wel rond, maar deed niets meer.
We verdenken de compressie, althans, het gebrek er aan. (Danny dacht wat anders, maar dat vertelt ie zelf wel)
Uiteindelijk reed Danielle bij Danny achterop, terwijl de monteurs de motor repareren.

In dit gebied is het vele male drukker, veel schaapsherders, en heel veel vrachtverkeer.
Het lijkt meer op een industrie gebied. Dit gebied schijnt ook bekend te zijn als de appel-vallei ( Himachale )

14:15
Pauze. We zijn de hoogte ingegaan, en de wegen zijn slechter geworden, maar vooral smaller.
Onderweg zijn we "aangevallen" door een koe. Ik reed als één na laatste met Eddie achter mij.
De koe rende als een gek mee met de motoren, continue aan de linker zijde en daarna van links naar rechts.
Ik kon de koe net passeren, voordat het naar de andere kant van de weg rende.
In mijn spiegel kon ik zien dat Eddie de koe niet kon passeren. Op een bepaald moment
wilde de koe zelfd Eddie aanvallen, en kon hij de koe net aan passeren terwijl hij langs de afgrond
van de weg naar boven reed. Later vertelde Eddie wel dat hij er hartkloppingen en een
stoor adreline aan overgehouden heeft. Persoonlijk denk ik dat hij een koeien-inhaal-fobie
overgehouden heeft.
Gedurende reis zag ik dat hij extra voorzichtig was alles naar wat 4 poten had en op de weg liep.

18:45
Aangekomen op de plaats van bestemming, een gasthuis in een voormalig klooster.

De weg ernaar toe was zwaarder dan dat we gehad hebben, maar goed te doen. We kwamen
in het donker en de regen aan. Het regende al sinds die middag.

Na een "warme" douche genomen te hebben, gingen we op weg naar een hotel waar we konden
dineren.
Toen we daar aangekomen waren, bleek dat de grote groep Enfield rijders, met hun 42 motoren, dus
daar in het hotel verbleven, en onze reservering in het restaurant hadden ingenomen.
Dus restte ons niets anders dan in de foyer van het hotel te gaan eten. Klein maar fijn, en best
gezellig.

Het eten was goed en lekker. Daarna lekker bedje ingekropen en heerlijk geslapen....
tot 05:20....
We werden gewekt met het gebedslied...Snel de oordoppen ingedaan en nog een paar uurtjes kunnen tukken.

Menu