Himalaya Enfield Challenge 2008

Reisdag : -1- -2- -3- -4- -5- -6- -7- -8- -9- -10- -11- -12- -13- -14- -15- -16- -17- -18- -19- -20-
Datum : 080906

08:00
In de ochtend hebben we de tempel nog even bezocht. Daar waren strikte regels voor,
schoenen uit, sokken uit (bbrrrrr) en alles wat leer was, moest ook uit. Dus sommigen
moesten helaas de broek ophouden.
Bij de priester de rode stip ontvangen en wat ruppi's gedoneerd.

11:45
Het heeft de hele ochtend geregend.
We hebben de weg terug gereden, en gaan via een andere route verder.
We zouden eerst via de Spitty vallei gaan, maar er wordt gezegd dat deze nog dicht is
vanwege het slechte weer op dit moment. Er blijken vele aardverschuivingen te zijn
door de regen, waardoor de wegen slecht tot niet berijdbaar zijn.

Danielle had pech met de motor. Tijdens het rijden verloor ze alweer haar uitlaat.
Dus gelijk gestopt, en ik heb hem achterop mijn bagagedrager gebonden en we zijn
weer verder gereden.

Er waren onderweg vele "modder" passages, waarbij soms de nodige motorkunsten toegepast
moesten worden om in het glibberige gedeelte niet weg te glijden.
Eigenlijk was dat best wel fun, en iedereen deed het hartsikke goed.

18:30
Aangekomen op de nieuwe plek van bestemming.

We hebben vandaag een aparte rit gehad, over een berg heen.
De top was 3150 meter, en we zijn nu op ongeveer 2300 meter.

De rit naar boven was bijzonder. Een "bumpy road" wordt het
genoemd, en dat klopt helemaal. Na een paar uur toch wel wat
stijve vingers van het vastknijpen van het stuur.

Van het laagste punt gingen we heel stijl omhoog, dwars door een bos met giga hoge bomen
naast je. Het was zeer imposant om dat te zien. Wel klam en koud, want de zon kwam er
niet doorheen.

Het wegdek bestond grotendeels uit gaten in de weg, keien, kiezels, etc etc.
Zeer inspannend en leuk, maar heeft een mooie indruk bij me achtergelaten.

Maar zo ook de rit weer naar beneden, Vanwege het dalingspercentage, alleen maar in
zijn eerste versnelling gereden. Maar zelfs dan, ging het soms met meer dan 50 km/h
naar beneden.
Naar beneden toe was het wegdek zelfs een stukje erger. Een stuk motorbeheersing hebben
we die rit wel geleerd. Wat was dat kicken!

Aan het einde van de dag was iedereen het er wel over eens: "Het was weer een gigantisch feest vandaag".

Het is nu 18:15, en het wordt al donker. Het biertje smaakt super en we gaan zo lekker eten.
Morgen wordt het een makkelijke dag. Ik ben benieuwd.

Mijn kamer ligt trouwens op de top van alle andere kamers. Een "hotel" recht tegen een bergwand,
wandelpaadjes naar een andere trap, door het gras naar boven, een andere trap tegen een andere
kamer weer naar boven, en dan ben ik aangekomen. Phhheewww.... maar ja, dit is India, alles is mogelijk.
In de avond is de electra ingeschakeld, maar niet voor lang. In de ochtend is er geen electra meer.

Menu